به نام او که یگانه عشق عالم است

.

.

من سوار بر قاصدک آرزوها

خود را به نسیم سرنوشت سپردم

تا به امید اینکه روزی به دشت سعادت برسم .

.

.

"ما نه فرمانروای خورشیدیم ، نه مالک عصر ، نه صاحب امواج و نه حتی صاحب نگاره خداوند ، چون ما نمی توانیم مالک خود باشیم .

آدم ها بهم گل هدیه می دهند ، چون معانی حقیقی عشق در گل نهفته است ؛ کسی که سعی کند صاحب گلی شود ، پژمردن زیبایی اش را هم میبیند . اما اگر به همین بسنده کند که گلی را در دشتی بنگرد همواره با او می ماند .

.

.

تو امید روزهای تنهایی من ، اضطراب لحظه های تردید من و یقین لحظه های ایمان من بودی ."

.

.

تو را  همیشه یاد دارم .

.

.

منتظر کلماتتان هستم ، مرا قدرت بخشید ...  

.